Het interview dat ik in 1978 hield met de Dwaze Moeders van de Plaza de Mayo geldt in Argentinië als nationaal erfgoed, zo is me 45 jaar later ter plekke gebleken. Met de extreem-rechtse presidentskandidaat Javier Milei is de democratie opnieuw in gevaar.

Het WK voetbal 1978 in Argentinië viel midden in de Vuile Oorlog. Vermomd als sportjournalist deed ik samen met twee collega’s voor de Nederlandse radio dagelijks verslag over wat de radiobazen in Hilversum het WK-‘randgebeuren’ noemden. Ze bedoelden de verschrikkingen die door het wereldtoernooi aan het oog van de wereld moesten worden onttrokken. Sinds een jaar maakten de Dwaze Moeders elke donderdag hun rondgang rond de obelisk op de Plaza de Mayo, het grote plein voor het presidentieel paleis, om opheldering te eisen over het lot van hun ontvoerde kinderen. Joop Daalmeijer, die met een Vara-tv-ploeg naar het WK was gekomen, vroeg me of ik hen wilde interviewen. Omdat ik ze toen de microfoon heb voorgehouden werd ik 45 jaar later uitgenodigd voor een bezoek aan Argentinië(...)