Jeruzalem – Jarenlang heeft Benjamin Netanyahu koste wat het kost willen voorkomen dat het demonische Iran ooit in het bezit zou komen van de atoombom. Als een bezetene heeft hij dan ook het overleg tussen Iran en de 5+1 (de vijf grote mogendheden plus Duitsland) proberen te saboteren. Er kwam toch een akkoord, waarna Netanyahu maniakaal heeft getracht de ratificatie door het Amerikaanse Congres te torpederen. Ook die campagne van Israël tegen de rest van de wereld is mislukt.

Eigenlijk is Netanyahu nooit geïnteresseerd geweest in een nucleair compromis met Iran. Het enige wat hij van Iran wilde, was hetzelfde als wat hij met de Palestijnen voor heeft: capitulatie. Het liefst had hij Iran door de Amerikanen willen laten platbombarderen, maar voor dat plan kreeg hij alleen applaus van de Republikeinse neocons. Zijn gestook heeft Israël veel kwaad gedaan: het land is verder geïsoleerd, de verhoudingen met de VS zijn verloederd, de joodse gemeenschap in Amerika is diep verdeeld geraakt, Amerika’s tot nu toe bipartisan Israël-politiek is partijpolitiek geworden. Toch heeft Netanyahu’s obsessie een positief, zij het hem onwelkom resultaat opgeleverd: de ­pro-Israëlische lobbyclub aipac heeft in zijn campagne tegen de Iran-deal behalve twintig miljoen dollar ook veel prestige verloren.

Zo’n mega-echec zou in een normaal democratisch land niet zonder consequenties blijven. Op z’n minst zou de premier aftreden, waarschijnlijk zouden er nieuwe verkiezingen komen. In Israël niet. Netanyahu’s offensief tegen een deal met Iran had niet alleen de steun van de belangrijkste oppositieleiders Isaac Herzog en Yair Lapid – die verweten hem alleen maar dat hij het anders had moeten spelen, om de relaties met Amerika niet te verzieken – maar ook van de publieke opinie in Israël, waar na het akkoord met Iran Obama’s populariteit een dieptepunt heeft bereikt.

Reken er niet op dat Obama het resterende deel van zijn presidentschap gaat verdoen aan een nieuwe poging om zijn opstandige vazal Netanyahu tot onderhandelen met de Palestijnen te bewegen. De vazal zelf denkt dat hij van Obama nieuwe militaire hulp kan ­lospeuteren als Amerikaans zoenoffer om de nucleaire deal met Iran voor Israël verteerbaar te maken. Maar de entourage van de premier eist nog meer compensatie: Amerikaanse instemming met de annexatie door Israël van de joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever. Annexatie van de rest van het gebied kan daarna volgen. En met die capitulatie is dan het Israëlisch-Palestijnse conflict opgelost. Op z’n Netanyahu’s.